W samo południe najkrótszego dnia roku.

To był piękny najkrótszy dzień tego roku. Po pochmurnych siedmiu dniach, rano obudziły mnie promienie słońca ! Nastój od razu inny, chęć do życia i działania. W samo południe słońce świeciło prosto w oczy i wyglądało ja gwiazda.

Nie przestraszyłam się złotym UFO nad słoneczkiem, bo to przecież "bracia" przylecieli ratować ziemian na koniec świata :) Porzuciłam wszelaki obowiązki przedświąteczne i pobiegłam na świeże powietrza naładować swe bateria energią słoneczną.

 Mrozik trzymał -7 stopni, nóżki mi się rozjeżdżały, ale hej do przodu.

 Kaczuchy też twardo parły do przodu.

 Dzieci nie gęsi- też swój rozum mają?  (oj wyłożyłam się z wykładem na tę okoliczność)

Słonko świeciło, lista zakupów w kieszeni, przedświąteczne pichcenie wzywa- czas wracać.