Już nie ten nastrój i nie ten klimat. Niebawem kończę ten blog.

Moi "wierni czytelnicy". Zbliża się powoli czas, kiedy zakończę prowadzenie tego bloga. 
Od 4 lat byłam mu wierna. Nie dorobiłam się sporej grupki obserwatorów, pomimo różnych prób ich zdobycia przez różne rankingi itp. sposoby. W połowie tego okresu dorobiłam się za to stalkera, który mocno ostudził moje chęci i zamiary. Byłam poniekąd zmuszona mniej pisać o sobie, ponieważ było to niebezpieczne dla mnie i mojej rodziny.

 Zmieniłam nazwę bloga, pseudonim. Z czasem zaczęłam być co raz bardziej anonimowa. W zeszłym roku, lub dalej skończyłam  limit na wstawianie zdjęć. Przeszłam na Google plus i dzięki temu zyskałam jeszcze trochę miejsca. Jednak i ten limit powoli się kończy... Moja proza (opowiadania w stronach), poezja nie zyskały sympatyków, kolaże owszem. Tematyka medycyny naturalnej i psychotroniki, którą się zajmuję od przeszło 25 lat, również nie przyciągnęła większej uwagi, zainteresowania, pytań- nie zachodziła więc potrzeba udzielania porad.  Pisałam i przedstawiłam sporo swoich pomysłów o modzie, którą ja nazywam "modowem". Tematy  były różne z wielu dziedzin, którymi się zajmowałam i które mnie interesują. Może przez to, że blog nie był monotematyczny nie zyskał większego zainteresowania. Zaczęłam się powoli czuć niewolnikiem tego bloga, a nie cierpię tego uczucia, że coś muszę, bo jak nie wstawię obrazka, to już wszyscy o nim zapomną. Czas te kajdanki zerwać. Nie stałam się dzięki blogowi ani wielka, ani popularna, nie walczyłam z nikim i nie karmiłam swoją ideologią, czy też przekonaniami. Tak jakoś bardzo pasują słowa dwóch starych piosenek do tego co obecnie odczuwam :

Mieszkam w wysokiej wieży otoczonej fosą 

Mam parasol, który chroni mnie przed nocą 

Oddycham głęboko,(nie) stawiam piedestały 

Jutro będę duży, dzisiaj jestem mały 

Mieszkam w wysokiej wieży, ona mnie obroni 

Nie walczę już z nikim, nie walczę już o nic 

Jutro będę duży, dzisiaj jestem mały 

Stawiam świat na głowie do góry nogami 

Na odwrót i wspak bawię się słowami 

Na białym czarnym kreślę jakieś plamy 

                              "Wieża radości, wieża samotności"

Tak niewiele żądam

 Tak niewiele pragnę 

Tak niewiele widziałem 

Tak niewiele zobaczę 

Tak niewiele myślę 

Tak niewiele znaczę 

Tak niewiele słyszałem 

Tak niewiele potrafię 

Wolność kocham i rozumiem 

Wolności oddać nie umiem 

Tak niewiele miałem 

Tak niewiele mam 

Mogę stracić wszystko 

Mogę zostać sam 

                                     "Kocham wolność"

Mam jeszcze w planie przedstawić kilka tras po Londynie, oczywiście do tego moje zdjęcia. Mam kilka nie opublikowanych kolaży, może jeszcze jakieś wierszowanie  na tzw. pożegnanie. Jednak muszę wziąć pod uwagę nagłe zakończenie spowodowane limitem od Googola.