- Nie wiem, nie jadłam?
Jako dziecko miałam parkę kanarków. Później jak mój syn był dzieckiem, również były kanarki- cała hodowla, trwało to kilkadziesią lat. Ostatni kanarek odszedł pod koniec lata.
Jak byłam kilkunastoletnią dziewczynką dostałam psa-małą spanielicę. Rozrabiała okrutnie, a ja razem z nią... Z tym , że to ja chodziłam z nią do weterynarza i całkowita opieka nad psem spoczęła na mnie.
W domu miałam żabki, myszki, królika miniaturkę.
Ostatnim moim psem był dog niemiecki...
Teraz jestem właścicielką łysego kota. Dopiero uczę się rozumieć i odczuwać jak kot. Chociaż mam podobny charakter do typowego kota, chodzę własnymi drogami i nie zaprzyjazniam się ze wszystkimi, to jeszcze dużo muszę się nauczyć.
Mojego kota swędzi już język, lub ostrzy sobie pazurek na jutrzejsze święto.
Z okazji jutrzejszego święta kota, życzę wszystkim kociarzom uciech ze swych milusińskich, kotom dobrych i rozumiejących właścicieli, a tym, którzy nie lubią kotów, życzę poznania bliżej choć jednego. Teraz głaszczę swoje zwierzę z przekazem miłości nie tylko od święta.
Jednym słowem jesteś "zwierzolubna " :), ja też. Lubię koty i miałam też daaaaaaaaaaawno temu. Kotka którego masz jeszcze nie widziałam osobiście i nie wiem jakie są. Myślę jednak, że mają normalną kocią naturę i to lubię :)))
OdpowiedzUsuńJeszcze zdążyłam z życzeniami dla Feniksa.
OdpowiedzUsuńProszę, pomyziaj go ode mnie.
W domu rodzinnym zawsze były koty. Niestety nie łowne.
Rozpieszczane przez Rodziców aż do wstydu.
Pozdrawiam serdecznie:)